Na zdjęciu S. Yu, Żukowskiego „Wieczorne wnętrze” widzimy duży przestronny pokój, w centrum którego siedzi młoda dziewczyna przy fortepianie. Dziewczyna ma na sobie białą długą suknię, która zdradza jej arystokratyczne tło. Jej ciemne włosy zostały starannie ułożone w modną fryzurę tamtych czasów.
Jedną ręką dziewczyna spoczywa na krześle, na którym siedzi, podtrzymując głowę. Oczy dziewczyny są zakryte. Jej postawa z lekkim nachyleniem wskazuje, że jest bardzo zmęczona i ma zamiar zanurzyć się w słodkim śnie. Przed nią są notatki na fortepianie. Wydaje się, że dziewczyna pilnie zaangażowała się w cały dzień, ucząc się kompozycji muzycznych.
Na ścianie nad fortepianem wisi duży portret w grubej ramie. Przedstawia mężczyznę w fraku. W pobliżu fortepianu znajduje się brązowy rzeźbiony miękki fotel.
Ma szerokie plecy i małe nogi.
Za dziewczyną znajduje się duże okno z drewnianą ramą. W pobliżu okna znajduje się kolejne krzesło. Można założyć, że jest on przeznaczony do odczytu, ponieważ okno ma dobre światło dzienne.
Po lewej stronie dziewczyny znajduje się masywne drewniane drzwi, które otwierają się na inny pokój z tak dużymi oknami.
Dzień stopniowo się kończy. Zachód słońca odbija się na ścianie w pobliżu fortepianu, którego promienie przeciekały przez okna niewidoczne dla widza na przeciwległej ścianie od fortepianu. Podłoga w pokoju jest genialna, a ze względu na odbite promienie słońca w niej wydaje się błyszcząca. Z pobliskiego okna pada na niego światło, które pozostawia duży, długi, jasny pas w poprzek pokoju. Na środku pokoju znajduje się duży dywan z naturalnego lnu.
Cały pokój ma pewną pretensjonalność w ciekawym połączeniu z prostotą zabytkowych przedmiotów.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)