Płótno „W kawiarni” odnosi się do najsłynniejszych i najważniejszych dzieł Kaibotty. Pisarz Zhoris Karl Huysmans podziwia naturalność obrazu, w którym trudno zauważyć „wszelkie zamiary lub układy”.
Rzeczywiście, wspaniały transfer chwili – jedna z największych zalet tej pracy. Zamyślone, nieobecne spojrzenie stojącego mężczyzny, jego swobodna, niemal nieostrożna postawa, dwie postacie w tle są transmitowane zaskakująco dobrze. Kaibott, po raz kolejny wymazujący granice między sceną rodzajową a portretem, przedstawia typowego obywatela epoki paryskiej klasy średniej.
Nic dziwnego, że jego malarstwo porównuje się z realistyczną literaturą francuską XIX wieku, a zwłaszcza z dziełami Zoli i Huysmansa.
Tworząc przestrzeń kompozycyjną tego obrazu, Kaybott opiera się na podwójnej grze luster. Jedna klatka zawiera trzy zdjęcia, trzy różne pola widzenia. Pierwszy to postać mężczyzny na pierwszym planie.
Lustro za nim „odnosi się” do drugiego obrazu – mężczyzn siedzących przy stole, a także innego lustra, w którym widzimy trzeci obraz – odbicie szklanych drzwi kawiarni z widokiem na ulicę.
Artysta oferuje widzowi rodzaj zabawy, zarówno mentalnej, jak i wizualnej. W Kaibotta skład jest niezwykle złożony, a dokładna lokalizacja figur jest wynikiem bardzo skrupulatnego przygotowania wstępnego. W tym kontekście zachowanie wszystkich naturalnych scen pokazuje wielkie mistrzostwo artysty.
Kirk Varnedo pisze, że „zmiany w pracy Kaibotta i specyfika ewolucji jego twórczości odzwierciedlają zmiany w podejściu artysty do świata, a także jego wewnętrzny dialog między okiem a myślą. , a rzeczywistość postrzegana przez umysł Można powiedzieć, że dychotomia obserwowana w pracy Kaibotty odpowiada jego głębokim refleksjom dotyczącym różnic między chaosem wrażenia zewnętrzne z ich rozproszeniem i fragmentacją oraz tendencja umysłu do usprawnienia i struktury. „
(1 votes, average: 5,00 out of 5)