Ten imponujący w skali i wspaniały w wykonaniu obraz został zamówiony przez króla. Powodem nakazu była setna rocznica utworzenia Rady Państwa w Rosji. „Ten obraz jest świetny”, napisał rosyjski filozof V. Rozanow, „to jest Kartagina przed zniszczeniem”. Oznaczało to, że dosłownie w ciągu 2 lat doszło do pierwszej rewolucji rosyjskiej, a cała pompatyczność urzędników państwowych nabrała nieco śmiesznego odcienia w oczach opinii publicznej.
Malowanie obrazu trwało 3 lata. Repin sam wziął 2 uczniów – B. Kustodiewa i I. Kulikowa, którzy pomogli w pisaniu oddzielnych badań i tła obrazu. Repin napisał tylko cyfry na środku pierwszego planu.
Obraz zawiera 81 obrazów portretowych, z których każdy został napisany z życia. K. Pobedonostsev, I. Goremykin, A. Ignatiev, N. Gerard i inni wybitni mężowie stanu Rosji tamtego czasu są przedstawiani z zadziwiającą ekspresją. W tle przedstawiony jest sam cesarz Mikołaj II, jego wizerunek ginie wśród pretensjonalności i jasności kolorowych mundurów urzędników.
Repin ustawił warunek, który wszyscy dygnitarze pozowali mu w mundurach, w pełnym blasku, w samej sali, w której odbywało się spotkanie. Kiedy zaczęły się odmowy, artysta oświadczył, że odmawia wykonania rozkazu.
Charakterystyczna cecha obrazów Repina – przedstawiająca rzeczywistość tak, jak ją widział – została również odzwierciedlona w tym obrazie. Artysta pokazał mężom stanu jako despotów i posiadaczy. Ich twarze odzwierciedlają okrucieństwo, obojętność lub przebiegłość.
Obraz sprawia wrażenie, że widz jest zaangażowany w to, co dzieje się na płótnie.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)