Malarstwo holenderskiego malarza Rembrandta van Rijna „Uprowadzenie Ganimedesa”. Rozmiar obrazu to 171 x 130 cm, olej na płótnie. Zgodnie z mitologią, syn króla Troja Ganimedesa, z powodu swojej niezwykłej urody jako dziecka, został porwany przez bogów do nieba, gdzie stał się ulubieńcem i kamerdynerem Zeusa.
Według innych legend sam Zeus nakazał swemu orłu porwać Ganimedesa. Ponieważ Ganimedes ma naczynie z nim jako atrybut, został zidentyfikowany z bóstwem Nilu; starożytni astronomowie umieścili go w gwiazdozbiorze Wodnika. Z obrazów Ganimedesa znany jest posąg Watykanu: Ganimedes, trzymający laskę pasterza, jest niesiony przez orła Zeusa na niebo; oraz posągi Carstena i Thorvaldsena.
W połowie lat trzydziestych XVII wieku, wraz z zamówionymi pracami, Rembrandt malował obrazy, które powstały z własnej woli, po części, były przeznaczone na sprzedaż na wolnym rynku, ale zresztą były wynikiem jego autoekspresji, wynikiem kontrowersji autora na temat problemów sztuki i życia.
Historie biblijne i mitologiczne, takie jak Porwanie Ganimedesa, Ofiara Abrahama, Olśnienie Samsona czy Balthasar Rembrandta, dostosowujące się do panującego baroku w południowych Holandii, mają na celu istnienie interesów rynku sztuki.
W swojej perspektywie Rembrandt jest przede wszystkim głębokim realistą: wszystkie jego prace są nasycone realizmem, niezależnie od tego, w jakim obszarze artysta narysował dla nich wątki. Nawet w malarskich motywach mitologicznych Rembrandt nie odwraca się od rzeczywistości, malarz w swoich płótnach reprezentuje starożytnych bogów i boginie w postaci Holendrów i Holendrów współczesnych mu.
Co więcej, w niektórych tego typu obrazach Rembrandt próbuje odrzucić każdą ideę piękna form nieodłącznych greckim bogom i celowo wpasować się w jakąś karykaturę.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)