Drzwi zewnętrzne „Stworzenie świata” ołtarz „Ogród ziemskich przyjemności”. Bosch przedstawia tutaj trzeci dzień stworzenia: stworzenie ziemi, płaskiej i okrągłej, umytej przez morze i umieszczonej w gigantycznej kuli. Ponadto przedstawiona jest nowo pojawiająca się roślinność.
Istnieją dowody na to, że Bosch napisał także piąty dzień stworzenia: stworzenie świata zwierząt na ziemi – na tylnych żaluzjach głównego ołtarza w 's-Hertogenbosch. Omawiana kompozycja jest pierwszym czystym krajobrazem w historii malarstwa holenderskiego.
Ta rzadka, jeśli nie wyjątkowa fabuła pokazuje głębię i moc wyobraźni Boscha. O technice malowania Hieronima Boscha. Współcześni Bosch podziwiał jego technikę malarską.
Na tle suchych obrazów większości flamandzkich i holenderskich artystów z ich nudnymi draperiami i obsesyjną anatomią, jego obrazy wyglądają żywiołowo i dynamicznie, farby są bogate, a smuga, która leży po raz pierwszy, tak że wstępne szkice często pozostają widoczne, szybko żywy i wyrazisty.
Na drewnianej powierzchni pokrytej warstwą półprzezroczystego różowego lakieru na bazie brudu, kolor staje się lśniący i przezroczysty, bawi się różowymi i fioletowymi odcieniami w pobliżu błękitnego nieba, żółtego, jadeitu zielonego, brązowego, błysków pomarańczowego, karminowego, siarkowego żółtego w blasku pożarów i rozpuszcza się w złożonej gamie kurtyn świetlnych w niesamowitych krajobrazach. Czasami staje się niemal „impresjonistyczna”, skraplając się w najcieńszych zygzakach i migoczących smugach, uzyskanych z dotyku pędzla białą farbą.
W pracach ostatniego okresu kolor, przeciwnie, swobodnie spada na płaską powierzchnię, tworząc wyraziste kontrasty. Problem przestrzeni rozwiązuje również zaskakująco oryginalny Bosch. Jeśli we wczesnych pracach wciąż mniej lub bardziej przywiązuje się do tradycyjnej perspektywy, to w wielkich fantasmagoriach okresu dojrzałego wymyśla nową technikę.
Bosch tworzy jakąś nieokreśloną przestrzeń, w której mnóstwo ruchomych figur, ustawionych w poziomych lub lekko nachylonych łańcuchach, tworzy ciągły pierwszy plan, przeciwstawiający się epizodom tła, ale bez żadnej odwrotnej relacji.