Denis Diderot, najbardziej gwałtowny krytyk Busha, wielokrotnie atakował mistrza za to, że on też lubi “pisać dziewczyny”. “A jakie są te dziewczyny? – oburzony Diderot. – Pełen wdzięku przedstawiciele demi-light.” Rzeczywiście, Bush nie myślał zbyt wiele o “moralnej” stronie swojej pracy. I pisał nagie kobiety nie tylko w postaci bogiń i nimf, ale dość często przedstawiał całkiem ziemskie odaliski.
Na przykład na tym zdjęciu tworzy szczerze zmysłowy obraz. Młoda dziewczyna, prawie nastolatka, leży na sofie. Boucher otacza młode piękno najbardziej wyszukanym luksusem.
Miękkie poduszki, draperie, kadzidło na kadzidło – wszystko to tworzy atmosferę zmysłowej rozkoszy. W międzyczasie widz natychmiast uświadamia sobie, że bohaterka płótna całkiem niedawno znalazła się w takiej sytuacji i nie miała czasu, aby się do niej przyzwyczaić. I ta “świeżość” powinna dać dziewczynie jeszcze większy urok w oczach “skorumpowanych arystokratów” XVIII wieku.
Zakłada się, że Louise O'Murphy, córka irlandzkiego szewca, pozowała do tego obrazu Busha. W wieku czternastu lat dziewczyna zaczęła pracować jako modelka i wkrótce przyciągnęła uwagę Ludwika XV, a on uczynił ją jedną ze swoich kochanek. Nie bądź obojętny na uroki Louise i słynnego Casanova, który nazwał ją “śnieżnobiałą lilią, najpiękniejszą ze wszystkich ziemskich stworzeń”.
Podsumowując, zauważamy, że obraz “Leżąca dziewczyna” cieszył się ogromnym powodzeniem – Bush musiał nawet napisać kilka jej kopii.