Obraz hiszpańskiego malarza Diego Velasqueza „Portret hrabiego-księcia Olivares”. Rozmiar obrazu to 314 x 240 cm, olej na płótnie. Olivares Gaspard, hiszpański mąż stanu i postać polityczna, ulubiony i pierwszy minister króla Filipa IV od 1621 do początku 1643; odegrał kluczową rolę w zarządzaniu Hiszpanią iw jej polityce zagranicznej.
W Sewilli, wokół której skoncentrowana była jego domena, Olivares zajmował się patronatem, dużo czytał, lubił nauki polityczne i gromadził swoją ogromną bibliotekę. W 1615 r. Odbył się ślub księcia koronnego Filipa. Zgodnie ze zwyczajami hiszpańskiego królestwa, zamężne dziecko powinno mieć własnego personelu dworskiego, a Olivaresowi udało się zdobyć w nim kluczową pozycję.
18 lat starszy od księcia, stał się jednym z jego mentorów. Z czasem Olivares zyskał pełne zaufanie Filipa, a kiedy wstąpił na tron w 1621 r., Kariera Olivaresa została zabezpieczona. Natychmiast stał się dziadkiem, głową osobistej straży króla, koncentrując w swoich rękach wszystkie wątki władzy państwowej.
Hojne królewskie dary uczyniły Olivaresa najbogatszym z hiszpańskich arystokratów.
W przeciwieństwie do byłego premiera Lermy i wielu innych faworytów, zdołał utrzymać ręce w czystości i stosunkowo mało, by nadużywać swojej pozycji, chociaż nie mógł pomóc, ale zorganizował swoich ludzi na ważne stanowiska. W 1622 roku Olivares oficjalnie został pierwszym ministrem Hiszpanii. Angażując się we wszystkie aspekty polityki wewnętrznej i zagranicznej, Olivares był odpowiedzialny za wszystkie niepowodzenia.
Porażki podważyły podstawy królewskiej łaski, a ekskluzywność pozycji pod rządami monarchy, wyrażająca się w nagromadzeniu wielu stanowisk, tytułów i bajecznego bogactwa, nie mogła zazdrościć i nienawidzić tych, których Olivares i jego lud wymazali z władzy. Były intrygi wokół pierwszego ministra, Olivares był nazywany „znienawidzonym tyranem”, a satyryczne wersety mnożyły się w Olivaresie.
Zwiększony ucisk gospodarczy i polityczny podczas jego panowania doprowadził do buntu w Katalonii i Portugalii. Opozycja utytułowanej szlachty, połączona z niepowodzeniami militarnymi i politycznymi z końca lat trzydziestych XVIII w., Wyczerpała zasługę królewskiego zaufania Olivaresa, a w styczniu 1643 r. Król zgodził się wysłać Olivaresa na dymisję. Były faworyt został zmuszony do wycofania się najpierw, aby posiadać Loeches pod Madrytem, a następnie do Toro, gdzie Olivares mieszkał w ostatnich latach swojego życia w pałacu swojej siostry.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)