Mistrzostwo portretowe Repina zadziwia bogactwem i różnorodnością obrazów stworzonych przez artystę. W każdym przypadku Repin demonstruje możliwość modyfikacji stylu malowania, zmiany kompozycji, kolorystyki, efektów świetlnych, struktury emocjonalnej portretów. Za każdym razem wydaje się, że jest zarażony osobowością portretowanej osoby, podporządkowując swój obraz właściwościom charakteru i stylu zachowania modelu.
Osobowość Aleksandra Porfiriewicza Borodina szczególnie przyciągała artystę. Z jednej strony utalentowany kompozytor, Borodin był członkiem słynnej “Potężnej garści”, w którego kręgu Repin, który z pasją kochał muzykę, został przedstawiony przez V. V. Stasowa. Z drugiej strony jest znanym chemikiem w Europie, autorem ponad 40 prac naukowych, jednym z organizatorów i nauczycieli Kursów Medycznych Kobiet.
Stałe dążenie do samodoskonalenia, do uczenia się wszystkiego, co nowe, zaangażowane w najszerszą sferę kreatywności, przyciągnęło Repina i świat nauki. Był nie tylko zaznajomiony z naukowcem, ale interesował się jego działalnością zawodową: uczęszczał na wykłady publiczne, odwiedzał laboratoria, sale operacyjne, gromadził i przechował książki, z których wiele było wyposażonych w inskrypcje. “Portret A. P. Borodina”, jak “Portret M. P. Musorskiego”, brzmi jak requiem za śmierć wielkiego człowieka. Borodin zmarł nagle w wyniku zawału serca w 1887 roku.
Na zdjęciu stojący obok masywnego pnia kolumny kompozytor pogrąża się w stanie głębokiej wewnętrznej kontemplacji.
Repin tworzy kompozycję portretową na podniosły rytm potężnych pionów i naprzemienne dźwięczne akordy czerni, bieli i czerwieni. Rosyjski heroiczny, epicki, który jest przede wszystkim “Borodino” w muzyce, brzmi w całym obrazie dzieła. Autor opery Książę Igor i dwie symfonie, Borodin postrzegał życie obiektywnie i optymistycznie, jako źródło siły i radości, wierząc w moc człowieka, w triumf rozumu i piękna.