Płótno “Model” zostało napisane przez Matisse'a w czasie jego fascynacji impresjonistami. Szczególnie pociągał go Paul Gauguin dzięki swoim prostym formom, lokalnym kolorom i szorstkim, wyraźnym konturom. Wszystko to możemy zobaczyć na tym płótnie Matisse'a.
Jednak krytycy sztuki twierdzą, że “Model” niesie kolejny odcisk – i to jest charakterystyczny styl innego Paula, ale tym razem jest to Cezanne. Precyzyjne opracowanie form, przygotowanie elementów, “rozwinięcie” ciała w osobne obiekty, charakterystyczne dla kierunku analitycznego, którego wokalistą będzie Pablo Picasso, pojawiają się najpierw w liście Cezanne'a. Widz może zobaczyć, jak malarz swobodnie wykorzystuje znaleziska swoich idoli.
Na uwagę zasługuje również perspektywa, którą wybrał Matisse, przywiązując wielką wagę do piedestału i stóp bohatera, a także do pozy modelki – zmęczonej i zwiędłej. Jednak pomimo osobliwości postaci, obniżonych rąk, lekko garbatej sylwetki, mężczyzna wygląda na dość monumentalnego i potężnego – jego nogi zdawały się być osadzone na podłodze.
Tło jest napisane celowo grubo, a nawet niechlujnie. Autor wykorzystuje lokalne plamy pisane szerokimi pociągnięciami, podczas gdy światłocień jest napisany w niepojętych kombinacjach odcieni – ani klasycy, ani nawet impresjoniści nie pisali. Artysta nie starał się przekazać prawdziwych kolorów, a jego celem była atmosfera, nastrój.
Wyraźnie odczuwamy ciężkość, brutalność, niegrzeczność, jakąś dziką, mniej niż niezaprzeczalną odwagę.
Dziś obraz jest prezentowany w Museum of Modern Art w Nowym Jorku i nie traci na znaczeniu, przyciągając do siebie widoki.