Obraz “Madame Matisse” został namalowany przez artystę w 1907 roku. Tutaj przedstawił swoją żonę – Madame Matisse. Trzeba powiedzieć, że kiedy płótno zostało przedstawione do publicznego oglądania, społeczeństwo ogarnęło nieopisane uczucie i nie było to uczucie podziwu.
Ludzie nie mogli zrozumieć, jak można było przedstawić tak bliską osobę z tak brzydkim światłem. Tak, a współczesny wielbiciel talentu artysty nie znajduje szczególnego piękna w tym obrazie.
Jeśli jednak przyjrzysz się zdjęciu bardziej szczegółowo, możesz zrozumieć, jak pomysłowy był jego twórca. Z dużymi, śmiałymi pociągnięciami artysta odzwierciedlił coś ważniejszego niż tylko piękny portret żony.
Matisse wyróżniał się tym, że zawsze pisał “duszę”, to znaczy pisał to, co czuł, jak rozumiał, jak się widział. Być może jego wizja nie zawsze spełniała zwykłe kryteria, ale z tego nie mniej, ale raczej głębiej.
Artysta cieszył się grą kolorów. Niektórzy krytycy twierdzą, że takie rozwiązanie kolorystyczne jest dość śmiałe nawet dla płócien Matisse'a, ale to właśnie nasycenie spektrum kolorów, połączenie pozornie niekompatybilnych tonów, pozwoliło artystce odzwierciedlić prawdziwy charakter tej kobiety.
Obraz to inna nazwa – “zielona linia”. Ta linia biegnie wzdłuż środka twarzy i środka całego obrazu, podkreślając ścisły, prosty nos. Zielony kolor przechodzi pod oczy cienia i wyznacza owal twarzy, jakby oddzielał go od kolorów tła.
Same oczy nie są tak wyraziste jak jasna i pewna linia brwi, która nadaje właścicielowi raczej tajemniczy i władczy charakter. Kolor czarnych włosów krzyczy kategorycznie i zdecydowanie, a niebieskie podświetlenie tylko wzmacnia te cechy. Tło portretu składa się z większych pociągnięć i dzieli całą przestrzeń na trzy różne płaszczyzny kolorów.
Tutaj i jasny, czerwony kolor namiętności i zimny liliowy odcień i spokojny zielony pastel. Dla Matisse'a nie jest to tylko przypadkowy zestaw kolorów, lecz szereg uczuć, które posiadał jego współmałżonek.