Dość dobrze znana mitologiczna opowieść o zjednoczeniu Kupidyna i śmiertelnej dziewczyny Psyche, której później przyznano nieśmiertelność bogów. Kontynuując dawanie, rodzice dziewczynki poprosili Amura, aby się z nią ożenił, ale był zafascynowany jej pięknym pięknem i postanowił się z nią ożenić.
Zabierając ją do bajecznego pięknego zamku, odwiedzał ją tylko w nocy, w całkowitej ciemności, aby nie pokazać swojej twarzy i prawdziwego pochodzenia. Jednak zazdrosne siostry przez cały czas pchały ją, by spojrzała na męża i upewniła się, że jest jasnowłosym blondynem, a straszny potwór zwinięty w kłębek w postaci strasznego węża.
Dziewczyna poddała się perswazji i zobaczyła sztuczkę na twarzy ukochanego męża, ale Kupidyn był zdenerwowany tym incydentem i opuścił małżonka, by zasmucić się samotnie w zamku. Psyche bardzo długo szukała sposobu na przeprosiny dla męża, dopóki nie poznała bogini Wenus. Wenus nie chciała kontynuować tej unii między Bogiem a kobietą i dlatego postanowiła zabić Psyche podstępem.
W swojej kompozycji Van Dyke postanowił przedstawić moment, w którym Psyche po długim rozstaniu spotyka swojego ukochanego Kupidyna. Amorek jest przedstawiony jako naga blondyneczka, z pięknym ciałem boga Olimpu. Z jego pleców wyrastają śnieżnobiałe skrzydła anioła.
Amorek leci do swojej ukochanej, dotykając jej pięknej twarzy rękami. Psyche jest przedstawione w długim śnie, a obok rozwiniętego daru Wenus. Ich szaty w kolorze czerwonym i niebieskim są symbolicznie używane przez autora do odróżnienia męskiego i żeńskiego.
Są najjaśniejszymi elementami obrazu, a tło jest bardzo monotonne.
Ciemne drzewa, niezbyt szczegółowe, wykonane są w złocisto-brązowych odcieniach w dobrej harmonii z kolorami ziemi kamieni i chmur, nie zwracając zbytniej uwagi na siebie.