Krajobraz z parą spacerujących i półksiężycem księżyca – Vincent Van Gogh

Krajobraz z parą spacerujących i półksiężycem księżyca   Vincent Van Gogh

Krajobraz z chodzącą parą i półksiężycem księżyca jest jednym z najmniej rozpoznawalnych krajobrazów namalowanych przez Van Gogha w Saint-Remy. I choć praca rzadko opuszczała brazylijskie miasto Sao Paulo w celach wystawienniczych, reprezentuje to

Krajobraz z spacerującą parą i półksiężycem księżyca to ciekawy zestaw zwykłych tematów Van Gogha obecnych w jego pracach. Jednocześnie dzięki niektórym funkcjom wyróżnia się na tle innych prac.

W Saint-Rémy Van Gogh często malował oliwki i cyprysy, a jak drzewa w krajobrazie z parą spacerów i półksiężycem księżyca, drzewa tutaj nie są tak imponujące i nie są tak starannie rysowane. Cypress Van Gogh wie wszystko. Ale w tej pracy znajdują się gdzieś daleko, dodane jakby w ostatniej chwili, i dlatego nie ma wielkości i zamieszek, które charakteryzowałyby cyprysy Wincentego. Oliwki są tak małe, że przypominają krzewy i są daleko od tych dumnych ogrodów oliwnych szalejących na płótnie Gaju Oliwnego.

Drzewa “przytłumione” jakością są raczej intencjonalną techniką stosowaną przez autora, aby nie odwracać uwagi od pary chodzącej na pierwszym planie.

Obraz jest również niezwykły, ponieważ wyświetla zmierzch. Ogromna liczba prac Van Gogha, napisanych w Arles i Saint-Remy, powstała w jasnym świetle dziennym, w gorącym prowansalskim słońcu. Pejzaże o zmierzchu były częstszym motywem w poprzednich okresach artysty.

Później jednak Van Gogh w większości przestał rysować sceny o zmierzchu. I choć artysta zaskakująco swobodnie i niekonwencjonalnie eksperymentował z obrazem nieba – jasne półksiężyce patrzą z nieba w biały dzień – rzadko malowały zachód słońca i świt w ostatnich latach swojego życia.

Niezwykły jest również niemal kwadratowy kształt płótna z chodzącą parą i sierpem księżyca. Z kilkoma godnymi uwagi wyjątkami Van Gogh stosował głównie standardowe płótna portretowe lub krajobrazowe, niezależnie od ich wielkości. W Paryżu artysta eksperymentował z kształtem obrazów, jak to ma miejsce w przypadku uroczej owalnej pracy Kosz porośniętych cebul, chociaż nadal preferował zwykły prostokątny kształt.

Ta praca jest interesującym, nietypowym współczynnikiem kształtu.