Obraz włoskiego malarza Pompeo Batoni „Don Jose Monino i Redondo”. Rozmiar portretu 98 x 75 cm, olej na płótnie. Hrabia Don Jose Monino i Redondo byli gubernatorem Florydy, w tym czasie stolicą tej krainy było miasto Floridablanca.
Po latach 60. XVIII wieku artysta stał się prawdopodobnie najbardziej poszukiwanym malarzem portretowym w Europie.
Najwyższa arystokratyczna szlachta Starego i Nowego Świata starała się zamawiać portrety w warsztacie Pompeo Batoniego, artysta zamawiał portrety papieża i monarchów. Pompeo Batoni był strażnikiem kolekcji papieskich, a dom malarza stał się miejscem spotkań ówczesnych artystów, centrum społecznego i intelektualnego.
Wśród przyjaciół artysty był słynny niemiecki historyk sztuki, twórca klasycznej estetyki Johann Joachim Winckelmann, który analizując historię sztuki starożytnej z oświecających pozycji, znalazł ideał w szlachetnej, wysublimowanej rzeźbie starożytnych greckich klasyków.
Podobnie jak Winckelmann, Batoni poszukiwał w swoim malarstwie umiarkowanego klasycyzmu dawnych mistrzów, w przeciwieństwie do modnego wówczas stylu weneckich artystów. Kopiowanie portretów Batoniego było częścią obowiązkowego programu kształcenia akademickiego młodych malarzy w Rzymie. To portrety Batoniego wpłynęły na malarstwo europejskie ostatniej ćwierci XVIII – początku XIX wieku, stając się, podobnie jak obrazy Antona Raphaela Mengsa, rodzajem neoklasycznego portretu.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)