Pissarro zdecydowanie nie zgadzał się z tymi, którzy uważali ulice Paryża za brzydkie. Dla niego były jasne, a intensywność życia na nich, zmieniająca się w

Ósma wystawa impresjonistów, która odbyła się w 1886 r., Była ostatnim spotkaniem artystów tego gatunku, a malarze zrozumieli, że różnice między nimi osiągnęły apogeum. Pissarro,

1869 – punkt zwrotny w dziełach Pissarro i oznacza okres, w którym artysta zwraca się do malarstwa plenerowego, co było w dużej mierze spowodowane wpływem

“Sad w rozkwicie. Wiosna” – obraz, który Pissarro pielęgnował przez długi czas. W jego pracy były już krajobrazy, ale wierzy, że Pontoise jest dokładnie miejscem,