Bryullov napisał ten obraz przez około trzy lata, ale nigdy nie skończył. Jednak starannie zaprojektowany szkic wygląda prawie kompletnie. W swojej pracy artysta wykorzystał biblijną historię, opowiadając, jak król Dawid, który chodził wieczorem w pobliżu pałacu, zobaczył nagą Batszebę, żonę swego dowódcy, i uderzył ją jej piękno.
Mówi się, że Bryullov, niezadowolony z rezultatów swojej pracy, raz rzucił butem w Virsavię i nigdy do niego nie wrócił. Poezja i prawda Bryullov jest jednym z częstych przykładów na początku XIX wieku mieszania kilku elementów narodowych w coś oryginalnego i harmonijnego.
Jego odległymi przodkami byli francuscy hugenoci, bliscy – zniemczeni przez Francuzów, najbliżsi byli rosyjscy Niemcy; Bryullov sam kontynuuje zjednoczenie Europy – od dzieciństwa fascynuje go Włochy. Bryullov zaskoczył swoich współczesnych ciepłym człowieczeństwem i szczerymi emocjami z jego obrazów; każdy z jego wątków został napisany ze specjalną intonacją, był przepełniony niepowtarzalnym nastrojem.
Na początku lat 60. XIX wieku ideolog nowej sztuki, krytyk V. Stasov, zaczął obalać byłych idoli, a Bryullov stał się pierwszym celem jego ataków. Wszystko jest tu jasne – nowi artyści byli zakochani w sztuce “społecznej”, a twórczość Bryullova była interpretowana jako zdrada prawdy, odejście od rzeczywistości. W rzeczywistości Bryullov nie interesował się prawdą “społeczną”, niewiele interesowało się polityką, cierpieniami ludzi itd.
Itd. Całe jego życie interesowało się pięknem. Ale czy to jest niegodne zainteresowanie?