Niedokończony autoportret włoskiego artysty Pompeo Batoni. Rozmiar portretu 75 x 44 cm, olej na płótnie. Włoski malarz Pompeo Jirlamo Batoni urodził się 25 stycznia 1708 r. W Lukce w rodzinie jubilera Paolino Buttoniego. Studiował malarstwo w rodzinnym mieście Lombardi i Brugeri. W 1727 roku, w wieku 19 lat, Pompeo Batoni opuścił kwitnący warsztat jubilerski ojca; celem młodego artysty staje się studiowanie malarstwa w Rzymie.
Po przeprowadzce do Rzymu Batoni spędził trochę czasu studiując i pracując w studio artystów Konka i Mazucci. W Rzymie Batoni spędził czas studiując starożytne rzeźby i freski Rafaela, Michała Anioła, Hannibala Carracciego w Watykanie. Z czasem kręgi sztuki w Rzymie rozpowszechniały wiadomości o zdolnościach artysty w kopiowaniu klasycznych rzeźb.
Prace Pompeo Batoniego wzbudzają zainteresowanie Brytyjczyków zainteresowanych antykami i rzymskimi kolekcjonerami. Wychowany na antykach i dziełach Rafaela, Batoni najpierw próbował walczyć z ułożonym kierunkiem swoich czasów, ale nie wykraczał poza akademizm w stylu barokowym. W 1729 Batoni poślubił Caterinę Setti.
Początek powszechnej sławy i dalszej chwały artysty postawił sprawę. Szukając schronienia przed nagłym ulewnym deszczem, hrabia Gabrielle Valletta Gabbio schroniła się w arkadach Pałacu Konserwatorium, gdzie spotkał młodego talentu – malarza Pompeo Batoni, który napisał starożytną płaskorzeźbę.
Zachwycony zdolnościami artysty i dokładnością jego rysunku, hrabia chciał zobaczyć swoje obrazy i był pod takim wrażeniem talentu Batoniego, że natychmiast zaproponował mu pracę przy tworzeniu ołtarza kaplicy rodziny Gabrieli. Potem nastąpiły inne porządki wykresu – obraz „Wizja św. Filipa Neriego”, „Triumf Wenecji” i „Alegoria sztuki”.
Kreatywność i sława Batoniego, jako artysty gatunku historycznego, była szczególnie wspierana przez szlachetnych mecenasów Lukki, Florencji i Forli, dla których malarz tworzył obrazy mitologiczne i religijne. Śmierć żony Kateriny w 1742 r. Spowodowała, że Batoni stał się wdowcem z pięciorgiem dzieci. Najlepsze obrazy Batoniego to „Upadek Szymona Maga” w kościele Santa Maria del Angeli w Rzymie; oddychanie błogość „Penitent Magdalen”; „Święta Rodzina”; „Centaur Chiron powraca Achillesowi do swojej matki Thetis” i „Abstynencji Scypiona”; „Rodzina Dariusza przed Aleksandrem”; „Serce Jezusa”; „Galeria sufitowa Collon” w Rzymie. W 1747 Batoni ożenił się z Lucią Fattori, która później urodziła artystę siedmiorga dzieci.
Trzy z nich, gdy dorastali, pomogły Batoniemu w jego warsztacie. Od połowy lat pięćdziesiątych XVI wieku Batoni pracował głównie jako malarz portretowy, nadając temu gatunkowi we Włoszech status jednego z wiodących gatunków sztuki artystycznej. Batoni cieszył się wielką sławą jako malarz portretowy.
Malował portrety papieży: Benedykta XIV, Klemensa XIII i Piusa VI; Cesarz Józef II i jego brat Leopold z Toskanii. Portrety Pompeo Batoni miały ogromny wpływ na malarstwo europejskie ostatniej ćwierci XVIII – początku XIX wieku, w szczególności na prace innych neoklasycystów, takich jak Anton Rafael Mengs, Domenico Corvi, Angelika Kaufman.
Tradycje artysty Batoniego, zawarte w portretach Brytyjczyków i Irlandczyków, którzy podróżowali po Europie w ramach „Big Tour”, kontynuowali w Anglii Joshua Reynolds. Wzniesiony przez Świętego Cesarza Rzymskiego Józefa II za swoją pracę szlachcica, artysta zmarł 4 lutego 1787 r. W Rzymie.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)