W 1880 r. Repin zaczął pisać „Aresztowanie propagandy”. Pracował nad tym przez długi czas, aż do 1892 roku. Wielki wysiłek kosztuje artysty pracę w sposób centralny.
Repin szukał natury, zbierając indywidualne cechy charakterystyczne dla danego modelu.
Cała uwaga na zdjęciu skupia się na rewolucjonistce. Właśnie został schwytany. Ręce skręcone na plecach. W pobliżu kręcą się Sots i poborowy. Propagandysta, jakby wciąż próbował się uwolnić.
W całej swojej postaci widz odczuwa ukrytą energię, wolę walki. Jego gniewne spojrzenie skierowane jest na mężczyznę stojącego przy oknie. Włosy propagandysty są rozczochrane, jego koszula jest rozpięta.
Bohaterstwo rewolucjonisty jest szczególnie dotkliwe przy porównaniu jego wizerunku z wizerunkiem poborowego stojącego obok niego. To tak, jakby bać się zbliżyć do propagandysty, dotknąć jego ręki. Cała postać kontrahenta z odrzuconą głową, ostrzeżenie przed ruchem rąk, tępa twarz z czerwonym, spuchniętym nosem – wszystko to sprawia, że jego wizerunek jest niemal groteskowy.
Inne postacie – policjant dokonujący rewizji, urzędnik i agent, dziewczyna kontemplująca to widowisko, oczywiście sympatyzująca z aresztowanym, mężczyźni stojący przy oknie i patrząc na rewolucjonistę z ostrożnością, mężczyzna siedzący na ławce – wszystkie te postacie uzupełniają główną treść świetnym taktem, do końca ujawniają fabułę, nie kłócą się z wizerunkiem bohatera. W Aresztowaniu Propagandy samo wydarzenie wymagało użycia szczegółowej narracji.
Repin starał się, by ta historia stała się obrazowo-plastyczna. Zachowując zasadę budowania malarstwa domowego, którego działanie odbywa się we wnętrzu, starannie wypisując niezbędne szczegóły, Repin wyodrębnił postać kompozytora rewolucjonisty: umieścił ją na środku płótna, dając miejsce na jego porywcze spojrzenie i szukając ujścia dla ruchu wewnętrznego. Artysta zebrał najgorętsze kolory w postaci propagandysty. Wyrusza ich chłód światła przepływającego przez okno.
W Arrest of the Propaganda Repin tworzy obraz, który jest typowy dla jego innych obrazów na temat rewolucyjny.
Podkreśla heroizm, wewnętrzne piękno, siłę, umiejętność pójścia na wyczyn. Ale jednocześnie na tym obrazie słychać tragiczną nutę: obraz ujawnia samotność rewolucjonisty, jego izolację od tych, którym daje życie. Fakt, że właśnie to Repin interpretuje wybrany temat, wpływa na szczególną czujność artysty, który głęboko rozumiał otaczającą go rzeczywistość, swój czas.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)