Alegoria obżarstwa i amatorskości – Hieronymus Bosch

Alegoria obżarstwa i amatorskości   Hieronymus Bosch

Obraz „Alegoria obżarstwa i uczucia” lub w inny sposób „Alegoria obżarstwa i pożądania” napisany w dojrzałym okresie twórczości artysty nie jest przypadkowy. Najwyraźniej Bosch uznał te grzechy za jedne z najbardziej obrzydliwych i wrodzonych przede wszystkim dla mnichów. Następnie napisano słynny „Statek głupców”, również potępiający duchowieństwo.

Dla współczesnych Bosch jego obrazy miały znacznie większy sens niż dla współczesnego widza. Średniowieczni ludzie otrzymali niezbędne wyjaśnienia dla fabuł z różnych symboli, które obfitują w obrazy Boscha. Znaczenie wielu symboli zostało już bezpowrotnie utracone, symbole się zmieniły, w zależności od kontekstu, były różnie interpretowane w różnych źródłach – od traktatów mistycznych po magię praktyczną, od folkloru po reprezentacje rytualne.

Obraz jest przechowywany w Galerii Sztuki Uniwersytetu Yale i jest postrzegany jako fragment dużego zespołu tematycznego, być może tryptyku „Siedem grzechów głównych”. Obżarstwo ucieleśniają wizerunki kąpiących się zebranych wokół dużej beczki wina, na której spoczywa duży brzuchaty chłop. Trzymając na głowie danie z mięsem i nic z tego powodu nie widząc, inna postać pływa na brzeg.

Po prawej w kochankach siedzi namiot. Piją wino. „Sine Cerere et Libero friget Venus” – ten werset Terence był dobrze znany w średniowieczu; kaznodzieje i autorzy nauk moralnych niestrudzenie inspirowali w swojej trzodzie, że „obżarstwo i pijaństwo są matką rozpusty”.

1 Star2 Stars3 Stars4 Stars5 Stars (1 votes, average: 5,00 out of 5)