Wielki epicki obraz „Wieczór w sosnowym lesie” powstał w 1875 roku. To dzieło I. I. Szyszkina można znaleźć w Państwowym Muzeum Sztuk Pięknych Republiki Tatarstanu w Kazaniu.
Obraz jest majestatyczny i piękny. Tworzy poczucie bezkresności, nieuniknienia, niewyczerpanego piękna rosyjskiej natury.
Las wygląda olbrzymi, inspirujący podziw wobec jego wielkości i siły. Szczególna atmosfera wieczoru wzmacnia pożądany kontrast, uwalnia cienie, wykracza poza krawędź zmysłowości, w przestrzeń niepewnej wieczorowej senności.
Charakter obrazu jest przedstawiony po deszczu: zaktualizowany i łatwy w oddechu. Realizm płótna daje obraz kilku ludzkich postaci, tak malutkich w porównaniu z wysokim sosnowym lasem, ale mimo to odróżnialnych od ogólnego tła.
Przez światło przychodzi przed nami tajemnica, rzadka szczerość, życzliwa, modlitwa, cicha modlitwa samej natury.
Niebo na zdjęciu jest zabarwione ognistymi ognistymi kolorami słońca, przypominającymi skomplikowany kolorystyczny odcinek.
Kompozycja przyciąga i wiąże umysł z poczuciem komfortu, czymś bardzo znajomym, jakby wyrwanym z dzieciństwa. I wydaje się, że taki „slajd” czasoprzestrzenny obala codzienność, z całą jej rutyną i bezsensowną monotonią, zapraszając do świata odległego i zapomnianego, który wydawał się bezpowrotnie minął, ale pozostał w sercu z przyjemnym, ledwie drżącym strumieniem uśmiechów, łez i wspomnień.
Tylko jeden epizod, krajobraz i ile przeżyć obudził. Dlatego dzieło artysty, któremu udało się dotknąć samej duszy, która próbowała określić tajemnicę rosyjskiej natury, tajemniczej rosyjskiej duszy, jest nam tak cenne i drogie.
Mijający dzień, cofający się myśliwy, szczególna konstrukcja perspektywy – wszystko to w jedności rodzi niezapomniany i odmienny obraz, niedbale zauważony przez nas i być może pozostanie z nami na zawsze w naszej pamięci, choć na krótki czas, choćby na chwilę.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)