Siedem grzechów głównych „- jedno z najwcześniejszych znanych dzieł Boscha. Ma wyraźny charakter moralizujący z elementami ironii i satyry. Praca ta ma dość skomplikowaną strukturę: pięć różnych średnic kół na ciemnym tle. mistrz.
Niestandardowe tabele farb były wtedy dość powszechne. Taka praca nie stroniła od wybitnych artystów. Wiemy na przykład, że najwcześniejsza zachowana praca wielkiego Niemca, Hansa Holbeina Młodszego, była tylko malowaną pokrywą stołu, bardzo zniszczoną, ale zachowaną. To dzieło Boscha wisiało w prywatnych kwaterach hiszpańskiego króla Filipa II.
Była między jego gabinetem a sypialnią, więc monarcha, przechodząc z pokoju do pokoju kilka razy dziennie, mógł kontemplować symbole ludzkich grzechów i zastanawiać się nad grzeszną naturą człowieka.
Jest to jedno z najczystszych i najbardziej moralizujących dzieł Boscha opatrzone szczegółowymi, wyjaśniającymi znaczenie przedstawionych cytatów ze Starego Testamentu z książki „Powtórzonego Prawa”. Słowa wypisane na zwojach latających: z góry: „Są to ludzie, którzy stracili rozum, i nie ma w nich sensu,” O, gdyby mieli rozum, pomyśleli o tym, zrozumieli, co się z nimi stanie! „; i zobaczę, jaki będzie ich koniec; bo są niegodziwym pokoleniem; dzieci bez lojalności. określ temat tej pracy. W centrum – coś w rodzaju wszechwiedzącego oka.
W środku znajduje się pozór ucznia, w którym Chrystus stoi na biodrach, stojąc w sarkofagu. Chrystus widzi wszystko, jest w centrum świata, jest w centrum tego warunkowo przedstawionego oka. Poniżej napis: „Uważaj, strzeż się, Bóg widzi wszystko”.
To nie jest samo oko, ale wyraźna wskazówka. Wszechwidzące oko widzi wszystko, ale dla niedostępnych, niezrozumiałych dla nas powodów, nie przeszkadza w biegu rzeczy. Udręki Chrystusa – zastaw ludzkości – okazują się niemal daremne.
Wskazuje na swoją ranę w boku, po raz kolejny apeluje do ludzi, ale ten apel okazuje się niemal niespotykany. Szerokie pasmo wokół tej quasi-źrenicy przypomina tęczówkę. Okrąg jest wyłożony promieniami, które jednocześnie przypominają rysunek tęczówki.
I wreszcie, na najbardziej zewnętrznym, najszerszym pasku, przedstawiono siedem scen symbolizujących siedem grzechów głównych. Każdy grzech jest oznaczony i zinterpretowany przez artystę w postaci scen rodzajowych. W ten sposób Bosch tworzy uogólniony obraz ludzkości, przesiąknięty grzechami. Interesujące jest zwrócenie uwagi na to: tradycyjnie mówimy o siedmiu grzechach, chociaż ściśle mówiąc, nie są one grzechami, jako czynami – kradzieżą, morderstwem lub innymi grzesznymi czynami osoby. Siedem grzechów głównych w tradycji katolickiej to raczej siedem cech człowieka, siedem cech jego charakteru, które prowadzą do tych zbrodni i występków.
Siedem grzechów jest tradycyjnie, jak wiecie, skonfrontowanych z siedmioma cnotami. Trzy cnoty chrześcijańskiej religii są cztery światowe. Bosch, przedstawiając grzechy, nie odwołuje się do abstrakcyjnych obrazów.
Bosch ma sceny, które są bardzo ważne, ale groteskowy, karykaturalny w stylu obrazu. Potem następuje napis – prezentacja siedmiu grzechów głównych, które mogą zniszczyć duszę, z ich łacińskimi nazwami:
W Hieronimie Boscha, jeśli „czytać”, zgodnie z kompozycją, od „szóstej” przeciwnie do ruchu wskazówek zegara: ANGER, VANITY, SWEET, LAZY, EKSTREMALNY, NAROŻNIK, ENVY. Artysta znajduje dla każdego z nich zrozumiały, ważny przykład, pokazany z drwiną.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)