W 1872 r. Aktywnie rozwijał się talent I. I. Szyszkina. W tym momencie powstają jego poglądy na sztukę. W tym roku artysta pisze płótno „Puszcza leśna”.
Wierzę, że jest to miejsce, w którym ludzie nigdy się nie pojawiają. Nikt nie pójdzie na taką pustynię i nie będzie się wspinał tak daleko. Oto królestwo zwierząt, które nie są zakłócane przez ludzi i mogą żyć swobodnie, bez obawy o wszystko.
Gęsty gęsty las, jak gdyby wiedział wiele tajemnic, ale nigdy i nikomu ich nie powie. Nie ma w nim piłowanych drzew, spadają one tylko z silnego wiatru. Wieloletnie świerki sięgają słońca i rozpościerają gałęzie, przeplatając je z gałęziami sąsiednich drzew. Po lewej i prawej stronie między drzewami nie widać nawet prześwitu, tej dziczy.
Ale w środku wydaje się, że wyjście jest widoczne i mała polana oświetlona słońcem, za którą zaczyna się niezdobywany las.
Na pierwszym planie wydaje się, że jest bagno. Na nim jest kilka zwalonych drzew, a niektóre z nich są już całkowicie pokryte mchem. Gdyby ktoś był w tym miejscu, nie byłby w stanie pokonać tego bagna. Uczucie, że niestabilne miejsce ciągnie się aż do polany, gdzie widać słońce.
Dlatego niebezpiecznie jest być w takich miejscach, ponieważ bagno jest podstępnym miejscem.
Nie od razu zauważasz lisa na kłodzie na bagnie, który wystraszył jakiegoś ptaka. W porównaniu z majestatycznymi drzewami zwierzę wygląda tak małe, że na pierwszy rzut oka nie można zobaczyć obrazu. Ten krajobraz I. I. Shishkin fascynuje i sprawia, że patrzysz na niego przez długi czas. Kiedy patrzysz na „leśną pustynię” przez długi czas, za każdym razem, gdy widzisz coraz więcej nowych szczegółów, których nigdy wcześniej nie zauważyłeś.
Patrząc na płótno, wygląda na to, że w tym lesie panuje absolutna cisza i tylko trzepot skrzydeł przerażonego ptaka przełamuje tę tajemniczą ciszę.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)