Obraz „Niosąc krzyż na Golgocie” był lewym skrzydłem nie zachowanego tryptyku. Jest to najwyraźniej fragment dużej kompozycji, której centralna część przedstawia „Ukrzyżowanie Chrystusa”, a prawa część – „Zejście z krzyża”, „Lamentacja” lub „Pozycja w trumnie”. Zakłada się, że górna część jest mocno przecięta.
Ideą ołtarza, odnoszącą się do okresu pierwszych dojrzałych dzieł Boscha, było pragnienie spowodowania winy w ludziach, nakłonienie ich do pokuty.
Obraz „Niosąc krzyż na Golgocie” przedstawia Jezusa Chrystusa, który w otoczeniu tłumu dręczonych, pochylony pod ciężkim ciężarem, osoba obok niego, prawdopodobnie Szymon z Cyreny, nie pomaga mu, ale ledwo dotyka ręki krzyża. Na stopach Chrystusa nie są sandały cierniowe, ale deski z wystającymi gwoździami, które były używane jako narzędzie tortur. Jeden ze strażników ma na tarczy ropuchę, symbol szatańskiej armii. Poniżej po prawej pobożny zbój, gorączkowo wyznaje grzechy.
A oto nieskruszony rabuś w lewym dolnym rogu zdjęcia.
Krzyż już leży u jego stóp, a on patrzy oczami na miejsce swojej egzekucji na Kalwarii. On, jak wędrowiec w „wózku siana”, jest przedstawiony w postrzępionym ubraniu, z jednym otwartym kolanem i jednym bucie. Syn Boży, „łagodny baranek”, doświadcza nie tylko cierpienia fizycznego, ale także duchowej męki z powodu ludzkiej niedoskonałości. W kompozycji Boscha istotnie zwiększa się rola negatywnych postaci otaczających Chrystusa, ukazujących wizerunek zbójców. Dla motywu zbawienia zupełne zło świata poprzez ofiarę Chrystusa, artysta stale się obracał.
Jeśli na pierwszym etapie twórczości głównym tematem Boscha była krytyka ludzkich wad, to, będąc dojrzałym mistrzem, stara się stworzyć obraz pozytywnego bohatera, wcielając go w wizerunki Chrystusa i świętych.
Ta klasyczna wielkogabarytowa kompozycja ołtarzowa z majestatycznymi figurami wypełniającymi pierwszy plan charakteryzuje się powagą i uniesieniem. Są pozbawieni innowacji, które Bosch chętnie wprowadził do swoich wczesnych prac. W scenach z życia Chrystusa zło rzuca „karnawałowe” maski i ujawnia swoją prawdziwą twarz, twarz prawdziwej osoby z całym „bukietem” wad – hipokryzją, tchórzostwem, hipokryzją, okrucieństwem, chciwością.
Bosch pojawia się w tym cyklu jako analityk, którego przedmiotem jest dusza ludzka.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)