Malarstwo francuskiego artysty Francoisa Bouchera “Juno odwiedza strażnika wiatrów Eoli”. Rozmiar obrazu to 278 x 203 cm, olej na płótnie. Jak powiedział rzymski autor Virgil w pierwszej księdze Eneidy, bogini Juno, zaabsorbowana zazdrością w stosunku do Wenus, zaintrygowała w każdy sposób, aby zapobiec przybyciu floty jej syna Eneasza do brzegów osady założonej przez trojanów we Włoszech.
W opisie tego starożytnego mitu Busha Juno odwiedza Eolę, strażnika wiatrów, i przekonuje go, by uwolnił ich, powodując burzę i gwałtowny sztorm, który zalałby Eneasza. Jako zapłata za usługę i jako pokusa, Juno oferuje jej najpiękniejszą nimfę, Deeyopey, do Eoli.
Juno kieruje pochodnię namiętności bezpośrednio do serca Eoli, a Kupidyn przygotowuje strzałę przeznaczoną dla pasji i posłuszeństwa nimfy, której nadgarstki są związane perłami. Szaleńczo zakochany Aeolus, słuchając Juno, jest gotowy uwolnić mnóstwo wiatrów.
Obecność uroczej nimfy morskiej i najady znajdującej się na pierwszym planie obrazu mówi, że potężny Neptun, bóg morza, nie pozwoli wędrować wiatrom i uspokoi wrzący morski pierwiastek. Juno, w mitologii rzymskiej, jedna z najwyższych bogiń, żona Jowisza. Odpowiada greckiej herze. Bogini Hera, w mitologii starożytnej Grecji, królowa bogów, siostra i żona Zeusa; patronka małżeństwa.
Córka Kronosa i Rhei. Różni się autorytetem, okrucieństwem i zazdrosnym usposobieniem. Hera ściga swoich nienawiści kochanków i dzieci Zeusa.
W odwecie wobec Zeusa, który urodził Atenę, Juno urodziła Hefajstosa bez jego udziału. Eol w mitologii greckiej: przodek Eolików; władca wiatrów. Eolowie, jedno z głównych starożytnych plemion greckich.
Centrum osady to Wschodnia Tesalia, skąd Eolowie pod koniec drugiego tysiąclecia pne rozprzestrzenili się w Tesalii i Boeotii, a następnie w północno-zachodniej części Azji Mniejszej.