W obszernej kolekcji dzieł Szyszkina w Muzeum Kazańskim „Polianka” jest dziełem charakteryzującym twórcę epickiego krajobrazu, piosenkarza rosyjskiego lasu z nowej, nieoczekiwanej strony. Typowy, a zarazem wyjątkowy charakterystyczny zakątek przyrody zostaje uchwycony przez artystę łatwym i szybkim pędzlem, przekazującym spontaniczność jego spojrzenia, siłę i świeżość „pierwszego wrażenia”. Takie podejście pozwoliło odtworzyć żywy i zmienny charakter otaczającej rzeczywistości i zbliżyć obraz do dzieł impresjonistów.
Nie chodzi tu o techniki impresjonizmu z jego osobnym obrysem, oparte na optycznym mieszaniu kolorów, identyfikowaniu cieni kolorów itd., Ale na zasadzie „jednoczesnej wizji”, zrozumienia natury jako jedności i integralności jej elementów składowych. Trawa, drzewa, chmury nie są pisane osobno, nie same, ale w naturalnej interakcji ze sobą i otaczającym je światłem i środowiskiem powietrza. Obraz wykorzystuje kompletny system powietrza, nadając witalności i wiarygodności wizerunkowi natury.
Czyste, oczyszczone farby, radosne światło słoneczne przenikające całą przestrzeń obrazu, powodują uczucie świętowania, radosnego nastroju, wzmożonej emocjonalności obrazu i sprawiają, że ten wspaniały przykład lirycznego krajobrazu w dziele Szyszkina jest jednym z najbardziej serdecznych dzieł krajobrazowych Muzeum Kazańskiego. Przejęcie Muzeum Polyanka zostało promowane przez Akademię Sztuki w Kazańskiej Szkole Artystycznej na początku 1898 roku.
Wśród eksponatów znalazły się obrazy Szyszkin, w tym „Polana”. Kazańskiemu społeczeństwu podobało się to tak bardzo, że władze miasta zwróciły się do artysty z prośbą o przekazanie go muzeum kazańskiemu. Shishkin zgodził się.
Telegram z tą wiadomością dotarł do Kazania w dniu jego śmierci.
(1 votes, average: 5,00 out of 5)