Matisse pokazał prawdziwy heroizm, przedstawiając obraz “Radość życia” jako jedyny przedmiot na Salonie w 1906 r., Ale jego postrzeganie w tym czasie wymagało heroicznych wysiłków. Widzowie zostali zaproszeni na świadków śmierci starej tradycji obrazowej, z nimfami i pasterzami, i cieszą się widokiem niezwykłych i pozbawionych wyraźnych zarysów “zgromadzenia cieni, jak gdyby kpili z całej tradycji duszpasterskiej”.
Plakaty na wystawie były wyczerpane przez rozgniewaną publiczność, a krytycy pospieszyli, żeby zagrać bezpiecznie, oświadczając, że Matisse “nie znalazł zastosowania dla swoich talentów, a fałszywy dogmat i teoria estetyczna sprowadziły go na manowce”. Ale byli prawdziwi koneserzy, którzy rozumieli znaczenie tego obrazu – w tym jego przyszły patron, który później, wraz z członkami rodziny Stein, pomógł Matisse'owi zmienić się z uznanego awangardowego lidera w odnoszącego sukcesy artystę. Mówimy o rosyjskim kupcu Siergieju Iwanowiczu Szczukinie.
Schukin kupił tak wiele ważnych dzieł artysty, że aż do lat 90. XX wieku organizatorzy każdej wystawy retrospektywnej Matisse'a musieli uznać jego podstawową niższość, ponieważ nie mogli przedstawić żadnego z obrazów w Rosji.
Obraz “Taniec II” został namalowany przez Matisse'a na rozkaz Szczukina. Zasadniczo ucieleśnienie motywu tańca jest w Matisse nie tylko kolejnym odwołaniem do tematu, który stale powtarza się w jego twórczości, ale jest wyrazem zdobytego doświadczenia. Artysta powiedział: “Kiedy musiałem wykonać wersję” Tańca “dla Shchukina, po prostu pojechałem do Moulin de Lashal w niedzielne popołudnie i przez kilka godzin obserwowałem tancerzy. Beztrosko zainspirował mnie farandol. “W trakcie pracy, śpiewanie tej samej wesołej melodii.
Okazało się, że cała kompozycja podporządkowana była jednolitemu rytmowi tańca”.
Oczywiście rytm kontroluje pędzel artysty. “W tej kompozycji – kontynuuje Matisse – pierwszym i głównym elementem był rytm, drugi był dużą przestrzenią o intensywnym niebieskim kolorze, trzeci był zielenią wzgórza. Biorąc pod uwagę te elementy, moje postacie mogły mieć tylko kolor, który im dałem, starając się zdobyć moc akord świetlny “. Rytm dużych płaszczyzn lokalnego koloru ożywia kompozycję. Malowanie dosłownie dźwięków.