Malarstwo francuskiego malarza Francoisa Bouchera “Apollo and the Cowgirl”. Rozmiar obrazu to 129 x 158 cm, olej na płótnie. Początkowe znaczenie Apolla zostało odkryte przez wiele kultów, szczególnie w państwach jońskich i acajskich, które przedstawiają go jako obrońcę pewnych działań ściśle związanych z życiem natury: na przykład, w początkach mitologii greckiej, Apollo nazywany jest pasterzem bogiem, bogiem pastwisk i owiec. e. ochraniacz stad, których dobry stan zależy głównie od rozgrzewających promieni słońca i prawidłowej zmiany pór roku.
Stopniowo, wszystkie bóstwa, które pierwotnie były tylko uosobieniem sił i zjawisk natury, zaczęły być rozumiane bardziej abstrakcyjnie, patrzyły na nie z moralnego punktu widzenia. Bóg czystego światła słonecznego, Apollo, stał się przedstawicielem i patronem wszystkiego, co jasne i czyste w dziedzinie duchowej i moralnej, pierwotnego źródła wszelkiej edukacji i postępu w stosunkach społecznych i politycznych. W ten sposób Apollo zaczął być przede wszystkim bogiem śpiewu i łagodzenia gwałtownych namiętności grania na cytrze, dlaczego otrzymał, oprócz łuku, lirę.
Dlatego w późnym tworzeniu mitów Apollo zachwyca bogów swoją sztuką, stoi na czele chóru muz i daje swemu ukochanemu ludowi dar śpiewu i poezji. Dla sztuki Apollo jest ideałem męskiego, młodzieńczego piękna; jest przedstawiony bez brody, jego długie włosy czasami spadają na jego ramiona, a potem unosi się i jest zawiązany w węzeł; Smukły, z wyrazem czystego, boskiego majestatu na twarzy, Apollo jest zwykle, zwłaszcza gdy z nim strzały i kołczan, jest przedstawiony tylko jednym krótkim, rzuconym na ramiona hlamidah; czasami, gdy gra na cytrze i prowadzi chór muz, Apollo jest ubrany w ubrania spadające na nogi.
Głowa Apolla jest często ozdobiona wieńcem z dedykowanych mu gałęzi drzewa laurowego; obok niego, trójnóg jest często przedstawiany jako symbol proroctwa, jako taki, na przykład, stał w świętym kościele delfickiej świątyni nad szczeliną i służył jako miejsce dla Pythii. Ze zwierząt Apollo byli oddani, z wyjątkiem szyi, zwłaszcza łabędzia, wilka, myszy i jaszczurki.